Her platformda söylüyor…

“Kişiler gelip geçici önemli olan dava”…

Taraftarları da sık sık dillendiriyor…

O bizim dava adamımız…

Arkadaş ne davaymış…

Satan satana…

Aslında davaya kendileri de inanmıyorlar…

İnandıkları bir dava var o’da cepleri…

Cüzdanlar doldu taştı, ama gözleri hala boş…

Koltuk gördüler mi anında yapışıyorlar…

Oraya nasıl geldiklerinin hiçbir kıymeti harbiyesi yok…

Çünkü biliyorlar ki koltuğun sonu para…

Bu düzen hiç değişmiyor…

Kendilerince adına dava diyorlar…

İyi de birader bu nasıl davaymış ki en yakınındaki adamı satıyorsun…

Canım, ciğerim, kardeşim, ağabeyim, hocam diyorsun…

Çıkarlar çatıştığı gün kimi terörist oluyor kimi de o zat…

Abdullah Gül mesela…

Yedikleri içtikleri aynı gitmezdi…

Birbirlerine “kardeşim” diye hitap ederlerdi…

Öküz ölmeden ortaklık bozuldu…

Kardeşlik gitti yerine terlemeyen kişi geldi…

Gül’e şimdi partinin kafesinde bedava oralet dahi vermiyorlar…

Misal Ahmet Davutoğlu…

Taraftara “Kiziroğlu Ahmet Hoca” olarak tanıtıldı…

Dış politika bataklığının mimarıydı…

Yeni Türkiye’den sonra Yeni Osmanlıcılık diye bir slogan üretti…

Osmanlı üç kıtaya bayrak dikerken, bunlar Suriye’deki Süleyman Şah Türbesi’nde bulunan bayrağımızı gece yarısı söküp çekildiler…

Hoca, en yakın dava adamıydı…

Şimdi pelikanlar bile o arkadaşlığa gülüyor…

Kısa süre önce başbakan koltuğunda oturan Hoca, bundan sonra İBB’nin sosyal tesislerinde bol bol sütlü kahve içer…

Bir zamanlar başka bir Hoca daha vardı…

Ama bu Hoca başka…

Diğeri gibi mürekkep yutmuş olanından değil…

Sık sık beddua edeninden…

Dava arkadaşlıkları sırasında ismi “Hoca efendiydi”…

Şimdi bir numaralı “terörist”…

ABD’ye gidip dizinin dibinde icazet alanlar; şimdi akşam-sabah hocaya sallıyor…

Himmmet ödeyip, birlikte maklube yiyenlerin davası da yalan oldu…
Bir de “Bülent Ağabey” vardı...

Davanın en azimli savunucularındandı…

Çıkarlar bir çatıştı; “Ağabey” gitti yerine “O zat” geldi…

Biraz daha eleştirse kendini Silivri zindanlarında bulabilir…

O nedenle Manisa’da mesir macunu yemeyi tercih ediyor…

Dava yani yol arkadaşlıkları hepsiyle bitti…

Yan yana gelseler birbirlerini boğazlayacaklar…

Peki nere de o kutlu dava?

Hepsi hikaye…

Üstatları ne demişti?

Yola çıktıklarını, yolda bulduklarına değişirsen; hem yolunu kaybedersin hem dostunu…

Bunların gidecek yolu da kalmadı; bulacak dostu da…
 
BUGÜN GÜNLERDEN…
 
BUGÜN GÜNLERDEN DÜNYA, “ÇIKTIM YOLA, BAKTIM SAĞA SOLA, AMAÇ PARA OLUNCA NE KARDEŞ KALDI NE DE DAVA” DİYENLERİN GÜNÜ OLSUN…