Cumhuriyet Otobanında
ilerliyorsunuz.

Demokrasi viyadükü
üzerindesiniz. Bazı kural tanımazlar,
zırt pırt önünüze geçip,
makas atıyorlar.

Polisi arıyorsunuz ‘tamam’ diyorlar.
Ancak zorla ulaştığınız polisin o trafiği
alt üst edenlerin özel ekibi olduğunu
bilmiyorsunuz...
                    ***
Bir müddet sonra tüm trafik duruyor.
Kontaklar kapatılıp herkes aşağı iniyor.

En öndeki aracın içinden uzun boylu
külhanbeyi edasıyla biri eline mikrofonu
alıyor ve konuşmaya başlıyor.
“Benim polisimi aramışlar. Bizi şikayet etme
densizliğinde bulunmuşlar. Bakın fazla ileri
gitmiyorum, bunlar ne şerefsiz, izansız zihniyet?
Beni bu trafikte geçecek ya da teşebbüs edecek
hiç kimse gelmemiştir. Gelmeyecek de…”
 
O konuştukça bazı dinleyenler,
izansız zihniyeti ! yuhalıyor.

O külhanbeyi hem suçlu hem güçlü.
Haliyle bu da sizin zorunuza gidiyor… 
                    ***
Konuşma bitince herkes arabalara
biniyor, yola devam ediyor…

13. kilometrede bir kaza…
Trafik yeniden kilit.

AA bir de ne görüyorsunuz !

O külhanbeyi kaza yapmış.
Araçtan inmiş ama, İnsanların suratına
bakamıyor.
                    ***
4 gün sonra bu defa Demokrasi
otobanında karşınıza çıkıyor.

Biraz mahcup tabii…

Makaslar atıyor yine.
Ancak önceki kadar etkili değil.
Korkuyor ama belli etmiyor.
Posta koyuyor herkese yine ama
bu defa biraz temkinli.

Geçirdiği kaza onu baya etkilemiş.

Ondan rahatsız olan sizler,
bir türlü diğer mağdurlarla bir araya
gelemiyor ve o külhanbeyini trafiğin
dışına itemiyorsunuz.
                    ***
Külhanbeyi trafiği ne yapıp ne edip
karıştırmayı sürdürürken,
sizler Demokrasi otobanında son çıkış
noktası,, Cumhuriyet yol ayırımına
varıyorsunuz.

Duruyorsunuz.

Araçlarınızdan inip diğer trafik mağdurlarını
bekliyorsunuz. Geldiklerinde birbirinize
giriyorsunuz.

“Yok kaşında burun var, yok elma
portakalı nasıl denize atar” gibi saçma
bahanelerle kavga ediyorsunuz.
 
Sonra aranızdan biri kafasını kaldırıyor.
Yol kenarındaki ağaçlardan birinin arkasında
külhanbeyini görüyor. Sizi uyarıyor.
Ama siz ciddiye bile almıyorsunuz.
Kavgaya devam ediyorsunuz.

“Külhanbeyini gördüm. Aramızı açıyor.
Gelin şu köprüyü geçmeyelim. Birbirimize
dayı diyelim” diyen adama da tokat
atıyorsunuz.
 
Siz birbirinizi tokatlarken külhanbeyi;
“Ya bunlar Vallahi keko. Bunlardan bir
yoğurt olmaz” diyerek ellerini
ovuşturuyor…
                    ***
Siz uyarıları dikkate almayıp,
birbirinizi kötüleme ve
Hakaretler etmeyi sürdürüyorsunuz.

Kavgaya o kadar dalmışsınız ki,
şunu hiç düşünmüyorsunuz;
“O köprüyü geçersek, bir daha geri
dönemeyiz. Biteriz.”

Bir kere düşünün yahu.
Ama laf olsun diye değil ha.

................ ?
  ............ ? 
     .......  !
 
Haydi geç olmadan halledin
şu trafik işini…