Adettendir derler ama adetleri pek sevmem.

Sevmediğim için de giriş kısmını kısa tutuyorum.

Hoş bulduk efendim. Artık ben de karşı dayım.

Önümüzdeki günlerde bilgi ve gazetecilik tecrübelerimi sizlerle paylaşacağım.

Neye niçin karşı olduğumu, karşısında durduğum kişilerin yaptıklarını, yapmak istediklerini kısacası az ama öz konuşarak anlatacağım.

Yazacağız ama bu aralar yazı yazmak öyle çok da kolay değil. Buna mani olacak etmenleri de iyi bilmek gerekiyor.

Mesela, büyük devletlûmuz, saray divanını toplar ve “tez zamanda Suriye’deki zavallılara savaş açıla” derse, yaşımın genç olması nedeniyle seferberlik gereği ok ve yayımı alarak cepheye gidebilirim.

Mesela, IŞİD’in kazdığı hendekleri doldurmak için çağırılabilirim. Milletin anasını seven betoncular kaçarsa iş yine bize düşer. Saraydaki zencilere zeval gelsin istemem, ne de olsa Osmanlıcıyız ya onları seferberliğe çağırmak doğru olmaz. Onlar çorba için örtülüden biraz para göndersinler yeter.

Para demişken IMF, Yunanistan’ı kurtarmaya çalışır, kasayı karşı tarafa teslim ederse iş yine bize düşer. Saray’dan arta kalan paralarla IMF’ye koltuk çıkarız. Gönderdiğimiz paranın başına da eski makaracıyı koyduk mu, alın size Gül gibi sorun.

Giden para geri gelmezse, gelen de sıcak havanın havuz’unda buharlaşırsa memlekette kriz baş gösterir, hal böyle olunca ben de pazarda limon satmak zorunda kalabilirim. Yani yazmamam için birçok neden oluşabilir.

Şimdi diyeceksiniz ki, ne saçma nedenler bunlar. Valla ister saçma bulun ister mantıklı, koca memleket bi dünya saçmalıklarla bu hale geldiyse benim yazı yazmamam için de elbet bir şeyler bulunur…