Seçim simülasyonu programında 2011 genel seçimleri ve 2014 yerel seçimi kullanılarak şu analizler yapıldı:

50 SEÇİM BÖLGESİNDE REKABET YAŞANABİLİR

85 seçim bölgesinden sadece 50’sinde rekabet yaşanabilir.

2011’de son sıradan Meclis’e giren vekillerin 47’si AKP , 23’ü CHP , 10’u MHP ve 5’i HDP’li. 35 seçim bölgesinde milletvekili dağılımının değişebilmesi için en az 5 puanlık blok oy geçişi gerekiyor.

MHP il bazında 0 ile % 3 arasında oy artışı ile 19 ilde bir vekil fazla çıkarabilir. CHP 7, AKP 4 vekil fazla kazanabilir. 

BİR OY BİLE VEKİL SAYISINI DEĞİŞTİRİR

Bağımsız olarak kazanmak için örneğin İstanbul’da seçim çevrelerindeki oyların yaklaşık  % 3’ünü almak yeterken, Bursa’da % 4.6, Ankara 1. bölgede  % 4.7’yi bulmak gerekiyor. 30 ilde ise ‘bağımsız barajı’ % 15’e yükseliyor. Bir örnek ile açıklamak gerekirse, Konya’da AKP ile en yakın takipçisi MHP arasındaki oy farkı % 56.5. 14 milletvekili olan Konya’da AKP 11, MHP 2 ve CHP 1 sandalye kazandı. Sadece % 2.4 daha fazla oy alabilseydi CHP’nin Konya’daki sandalye sayısı 2 olacak, AKP’nin 1 azalacaktı.

13 ilde son sıra sandalyenin el değiştirmesi için en az % 10’luk oy değişimi gerekiyor. 37 ilde % 6 ve üzerinde oy kayması olmaması durumunda sandalye dağılımları değişmiyor.

BAZI İLLERDE YAKIN TAKİP VAR

Seçimde son sıra vekilin el değiştirmesinin en kolay olduğu İstanbul 2. ve 3. bölgeler, İzmir 1. ve 2. bölgeler, Ankara 1. bölge, Bursa, Adana, Kütahya, Kayseri, Mersin, Bolu, Gaziantep, Bilecik, Kars, Kırıkkale, Nevşehir, Manisa, Niğde, Elazığ ve Kırşehir. MHP’nin % 2’nin altında bir atakla 16 ilde hem AKP hem de CHP’den sandalye alabileceği tahmin ediliyor. CHP 4-5 ilde AKP’yi tedirgin ederken AKP de 4-5 ilde CHP’yi çok yakından takip edecek.