Belki de yıllar sonra ilk kez
Çocukluğundaki gibi yağdı kar
Ve sen
Çocuk kalbinle
Bu masum beyazlığın
Bu şehrin bütün pisliklerini örteceğini sandın.
Ama kardan daha soğuk bir çelik
Çocuk kalbini kırdı.
Bir çocuk masumiyetine saklanmıştı ölüm,
Geldi, seni buldu.
Hepsi birbirinden farklı olan kar tanelerinin
Birbirlerine değmeden yere inmeleri gibi,
Sana hiç benzemeyen o insan müsveddesinin de
Senin canına değmemesi gerekirdi aslında.
Bembeyaz bir kar tanesi gibi birbirinize değmeden geçebilmeliydin oradan.
Çocukken,
Kara yatıp izini çıkarmak belki de en sevdiğin oyundu.
Dün de karın üzerine yattın,
Ama kalkamadın bu kez.
Dün seni yattığın yerden kaldıran dostların,
Kanına bulaşmış karlar üzerinde bıraktığın
Kırık bir çocuk kalbini göremediler.
Çok üzgünüm ve bir kez daha söylüyorum dışarıda kar bu şehrin pislikleri üzerine lapa lapa yağarken:
Belki de yıllar sonra ilk kez
Çocukluğundaki gibi yağdı kar
Ve sen
Çocuk kalbinle
Bu masum beyazlığın
Bu şehrin bütün pisliklerini örteceğini sandın.
Ama kardan daha soğuk bir çelik
Çocuk kalbini kırdı.