27 yaşındaki Mücahit Ünal, 24 yaşındaki Murat Bulut ve 18 yaşındaki Umut Gönül, Türkiye’deki pek çok emekçiyle benzer bir kaderi paylaştı. Mersin’de bir dizi ihmaller sonucunda işyerinde yanarak can veren emekçilerin ölümü, 3 yıl önce Esenyurt’ta 11 emekçinin ölümüyle sonuçlanan faciayı anımsattı.

İşyerinde farklı bir yöntem izlense ve sadece dört basit tedbir alınmış olsa bugün “o emekçiler” hayatta olacaktı.

EMEKÇİLER SERVİSLE TAŞINABİLİRDİ

İşyerinde 100 km civarı uzaklıktaki çevre köylerde yaşayanlar çalışıyordu. İliri-Karagözler Narenciye ve Sebze Meyve Paketleme Fabrikası patronu yol parası vermek ya da servis tutmak yerine emekçileri yatakhanede yatırdı.

YANGIN ALGILAMA SİSTEMİ YOKTU

Yangının elektrik kontağından çıktığı ifade ediliyor. Yatakhane elektrikli soba ile ısınıyordu. Koğuşa, maliyeti 250 TL bile olmayan bir yangın algılama düzeneği kurulabilirdi.

KAÇAK AKIM ANAHTARI KURTARIRD

Emekçiler, maliyeti sadece 100 TL olan “kaçak akım rölesi” sayesinde canlarını kurtarabilirlerdi. Bu sistem bile kurulmadı.

İKİNCİ ÇIKIŞ KAPISI FACİAYI ÖNLERDİ

Prefabrike yapıya, sadece bir emekçi yevmiyesi kadar para harcayarak ikinci bir çıkış kapısı açılabilirdi. Ancak bu da yapılmadı.

İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi (İSİG) yaptığı açıklamada, işyerinde emekçileri ölüme götüren, skandallar dizisine dikkat çekip işverenin cüreti devletten aldığına vurgu yaptı. İSİG açıklamasında özetle, patronların hukuksuzluklarına AKP hükümetinin çanak tuttuğunu belirtti:

“İşçilerin ölümünden, getirdiği “torba” tasarısıyla işverenlerin ceza almasını imkânsız hale getirmek isteyen AKP ve onun denetim yapmayan, kendi kapattığı işyerlerinin dahi faaliyette olup olmadığını takip etmeyen Çalışma Bakanlığı sorumludur!”

Kaynak: Erk Acarer / Cumhuriyet