Aşk bir gönül işidir. Gönül de oka da konar boka da. Her iki durumda da mutluysanız tebrikler. Çünkü aklınızla değil aşkla yaşıyorsunuz.  Yani aslında çok şükür ki düşünmüyorsunuz, hislerinizle yaşıyorsunuz. Bu harika. Aşıksanız bilin ki ahmaklık gibi görünen  şeyleri gönül rahatlığı ile mutlu mutlu yapabilirsiniz. Nasıl olsa farkında değilsiniz. Şuursuz umutluluktur aşk.  Belki de sırf bu nedenle halk olarak aşkı çok seviyoruz.

Aşk hepimize tatlı bir bakış açısı sağlıyor. Aşk hem çok yaratıcı, hem çok yıkıcı, hem çok yırtıcı yapıyor bizi, ve bize duygularımızı umarsızca yaşayabileceğimiz bir kafa yapısı sağlıyor. Aşk ile ölüyor ve öldürüyoruz. Siz hiç aşktan öldünüz, öldürüldünüz veya öldürdünüz mü? Maalesef ben de henüz bu mertebelere ulaşamadım. Ama kanım çekmiyor değil. Batının batılına aldanıp seneler boyu şevişmeye verdim kendimi aşk acıları ile yoğrulmaktansa. Ama bu sene anladım ki aşk daha önemliymiş. Şimdi yalnızca umuyorum ki ben de bir gün her ölümlü gibi aşkı tadacağım.

Konumuz ben değilim. Benden daha önemli milli hususlar var. İnanmak zor ama durum bu. İş aşkla bitmiyor. Sevişmek diye bir illet var maalesef dilimizde. Ben Londra'da geçirdiğim 20 sene boyunca şevişmeyi iyi bir şey sandım ve aşk acısını yaşamadım. Bu sene aşktan çifte kavrulmuş bir grup arkadaşa antropolojik gözlem amaçlı takıldım. Türkiye'den çıkmış bu aşk tanrılarının sevişemediklerini görünce İngiliz'lerin de dediği gibi oğmaygadnıs! dedim içimden. Her şey yerine oturdu kafamda.

Sonunda anladım ki biz aşk ile ne kadar yakınsak sevişmek ile o kadar uzak bir milletiz. Sevişmeye illet diyorum çünkü ne hiddet var sevişme eyleminde ne şiddet. Sırf bir zevk sevişmek. O nedenle de yanlış. Bize yakışmıyor. Sevişmek gibi risk veya acı içermeyen şeyler milletimizin fıtratına uymuyor. Bizi bozuyor. Aşk ile kıyaslarsak sevişmek çok gereksiz kaçıyor.  Üstelik de işteş bir eylem sevişmek. Yani karşılıklı. Olmaz. Aşk daha güzel. Neden mi? Çünkü öpüşerek, sevişerek eziyet etmek zor ama aşk acısı ile kıvranmak ve kıvrandırmak mümkün. Bizim kültürümüz aşk acısının şifresini yüzyıllar önce çözmüş. Bu nedenle dini bütün yazarlar hiç sevişin demezler. Hep ne derler? Aşkla yanın, tutuşun derler. Bakın Migros'ta en çok satılan kitaplardan bazıları aşk üzerinedir. Sevişmek üzerine kitap yoktur ülkemizde. Bu nedenle en aşık ama en kötü sevişen bir millet varsa o da biziz. Çünkü kötü sevişerek de aşk acısına benzer acılar yaşayabiliyoruz çok şükür. Ve önemli olan da histir. Bu konuda bilinçliyiz. Sevmek yani aşk bir ömür ister sevişmek bir dakika. Zaman planlaması açısından da önceliklerimizi çok iyi anlatır bu şarkımız. Aşk varken sevişmek neden peki? Tabii ki bunu sorarken düşünürlerimiz bir dakikalık sevişmenin aşk acısı kadar büyük bir dehşetle hatırlanacağını göz önünde bulundurmamışlar.

Konumuza dönelim. Aşkın ve sevişmenin makul şüpheli kavramı ile ne alakası var? Bunları yazının burasına kadar anlamadıysanız bütün yazılarımı baştan bir daha Osmanlıca okuyun. Yine de anlamayabilirsiniz. Aşk önemli dedim, aşk akılla hareket etmez dedim. Yani ne diyorum? Diyorum ki aşk bizim fıtratımıza en uygun histir, duruştur. Hala anlamadınız değil mi? Çünkü hala aklınızın esirisiniz. Bunlar hep Latin alfabesinden kaynaklanan durumlar. Osmanlıca yazsam aklınızla değil ruhumuzla anlardınız. Yorucu olsa da devam edeyim anlatmaya.

Aşk ezberi nasıl acı veriyorsa, sevişmek de özgür düşünmek de o kadar zevk verir. Bu nedenle aşk iyi sevişmek kötüdür. Ezber iyi, düşünmek kötüdür. Aklınızla degil kalbinizle okursanız siz de anlarsınız ne demek istiyorum. Neyse ki aşk ezberinin ülkesi Türkiye artık aklın ve sevişme şehvetinin esaretinden kurtuluyor. Aslında aklın esaretine zaten hiç girmedik tam olarak Allah'a çok şükür. Sevişmenin esaretinden ise erkek liderlerimizin çocuk nasıl ve neden yapılır ve nasıl doğurmak lazım telkinleri ile çıkıyoruz.  Sevişmek gereksiz olduğunu liderlerimiz gösterdiler bize. Çocuk yapmak için cimanın yeterli olduğunu halkımız yavaş öğrenmesine rağmen artık anladı. Aşk aldı başını gitti. Pazarlama bilimini çözen yazarlarımız aşk konusunu didik didik ettiler.  Ülkemizde aşk romanı satışları patlarken komşularımızda da aşk rüzgarları artık Türk dizileri ile esiyor. Aşkı taçlandırıp şehvetli sevişme ve akıl tapıcılığa bir dur deme zamanımız gelmişti. Artık bir adım daha yakınız bu hedefe.

Önceki iktidarlar düşünce suçları ile aklın ülkede tahakkümüne son verdiler. Onlara buradan teşekkür ediyoruz. Ama bugün liderlerimiz daha iyi ve demokrasiyi derinleştirdiler. Aklıyla düşünenleri tespit edip afişe etmenin zorluğunu biliyorlar. Bunun için makul şüpheli yasası çıkarttılar. Artık aklıyla düşünenlerle yeni bir mücadele yönetmimiz var. Bu yasa ile bir bakışta aklının esiri olmuş anarşistleri tespit etmek artık mümkün olacak. Umarım bu yasa ile öncelikle Türkiye'de dört kişi kadar olduğunu sandığım özgür düşünen insanları ve onlara benzemeye çalışan hipsterleri kendi lobilerini ve paralel yapılarını kurmadan tespit edip kafelerine inerek onlar chailattelerini bitirmeden yok ederiz. Ama bu kolay olmayacak.

Maalesef ki önceki iktidarların ihmalinden dolayı hala aşk ile değil akıl ile düşünen çok sayıda potansiyel suçlu insanımız ve hipsterimiz, ki çoğu çakma da olsa bir gayret ve lobileşme hareketi, var. Sırf liderlerimize değil, polislerimize, esnafımıza ve mahalle ahalisine akıl tapıcıları tespit ve teşhir etmekte çok görev düşüyor. Bu makul şüphelileri yakalamamız ve yargıya göndermemiz lazım. Artık bu mümkün. Makul şekilde davrananlardan ben de hep şüphelenmişimdir. Post-kolonya, yani hacı yağı, bakış açısı ile bakarsak: kültürümüzde düşünce suçtur. Batının nasıl baktığı bizi bağlamaz. Akıl ile hareket etme ve düşünme suçlarını işlediğinden şüphelendiklerimizi artık tutuklayabilir kahraman polislerimiz. Yasalarımızı batının kolonyalı yaklaşımından kurtardık. Şimdi mesele bir bakışta makul şüphelileri anlayabilecek kadar aşk ateşiyle kavrulmuş, akıl lobisinin esiri olmamış yetkin bir polis gücü yetiştirmekte. Ben bu konuda ülkemize, hükümetimize ve polisimize, ki her Türk polis doğar, güveniyorum.