Uzun süredir yazmıyorum. Neyse ki kimse fark etmedi. Veya fark ettiniz ve sessiz kalırsak bir daha yazmaz diye düşündünüz. Oyununuzu bozmaya karar verdim. Neden bu kadar süredir sessiz kaldım? Tıbbi bir mesele nedeniyle bir süre yazmaya ara verdim. Avam tabiriyle kafayı yedim, sıyırttım. Tıbbi olarak ise yaşadığım duruma narsist kişilik bozukluğu denebilir. Yani kendimden fazlasıyla hazzetmeye başladım. Bu nedenle size yazı yetiştiremedim. Bütün hipster eğilimli arkadaşlarım anarşist olmaya çalışırken ben nasıl ve neden narsist oldum? Bu dokunaklı ötekileşme hikâyemi yazdım sizin için.

Eminim merak ediyorsunuz, bu melun rahatsızlığın emareleri neydi? Öncelikle kendimi aşırı çekici bulmaya başladım. Daha doğrusu çekici olduğuma kendimi inandırmam zor olmadı. Övünmek gibi olmasın, tanıyanlar bilirler ki sıfırdan 100 km hıza 10 saniyede çıkabilen bir motor kapasitem var. Bende bu yetenek olması pek de önemli değil aslında. Abazalığın ayyuka çıktığı günümüzde cinsel organı olan olmayan herkes sevişiyor ve bu da yeterli oluyor kendilerini çekici sanmaları için. Bana da öyle oldu. Yani ben beynelmilel düzeyde bir takım hafif meşreplikler, zirillikler yaparak, bak ben bunlarla sevişebiliyorum diye şişinerek kendimi ikna ettim çekici olduğum konusunda. Bunun kime ne zararı olabilir diyenleriniz vardır kesinlikle. Ahmak olmayın. Narsisizm girdabı diye bir şey var, insani dibe çeken. Şimdi ben size bunu Bilal'e anlatır gibi anlatayım.

Öncelikle kendinizi severek başlıyorsunuz bu kaygan sürece. Beni öncelikle Facebook, Twitter, Instagram hesaplarındaki likelar, favlar bozdu. Ben kendimi sevip gidiyordum bunlar öncesinde. Bir nevi pasif narsisttim. Sonra sosyal medyada baktım millet de seviyor. Direk şişti benim ego. Ama bir süre sonra tıklamalar yetmemeye başladı. Aynı sevilmeyi sevişmelere taşımaya karar verdim. Öncelikle komşularla başladım. Kapı komşusundan ziyade yakında oturanlar. Sonra baktım daha iyileri var onlardan. Arayış çapını genişlettim. Bir süre sonra orası şöyle olsun burası böyle olsun derken ideal fizikte birkaç kişiyi art arda indirdim. Beklentilerim de arttı bu süreçte. Öyle ki geceleri avcı gündüzleri savcı gibi yaşar oldum. Daha genç daha güzel daha seksi olsunlar demeye başladım. Buraya kadar her şey yolundaydı ve hatta ben biraz fazla neşeli falan bir insandım. Sonra ne mi oluyor?

Kötü sihirli gerçeklik kitapları ve Mevlana'dan altıya yakın özlü sözle beslenmiş birkaç saf ve salak arkadaşımın kötü tavsiyeleri ve kısıtlı dünya görüşlerini ciddiye alarak, bu tek gecelik ilişkileri kurarken kendimden mi kaçıyorum acaba diye düşünüp yaş tahtaya bastım. Tek gecelik ilişkilerden benimle konuşmak, arkadaş olmak, ilişki ve daha kötüsü duygusal yakınlık isteyenlere kapıları açtım. Tek geceliği bırakalım şurada burada seviştiklerimin sabaha ve hatta kahvaltıya kalmasına izin verdim. Bu kötü mü oldu? Bazılarınızın hayır olmadı dediğinizi duyar gibi oluyorum. Saçmalamayın. Tabii ki kötü oldu. Arkadaşlıktan sekse giden ilişkiler gibi olumlu gelişmedi seksten arkadaşlığa giden ilişkiler. Çünkü ben bu ayvaları iç güzelliklerine bakarak yememiştim. Kekremsi çıktıklarında şaşırmaya hakkım var mıydı? Bir daha görmeyeceğim varsayımı ile kalkıştığım sevişmeleri arkadaşlığa dönüştürme süreci, akraba ziyaretinde kendin olabilmek kadar zorladı beni. Öyle ki, daha 'anlamlı' ilişkilere ihtiyacım olduğunu söyleyen arkadaşlarımın artık iyi niyetli olduklarını bile düşünmüyorum.

Ne mi oldu? Kutu kutu yaşadığım, sapla samanı karıştırmadığım hayatımın farklı alanları birbirine girmeye başladı. İlk başta kendime olan sevgimi saygımı artırdı bu toplu arkadaşlaşma durumu. Ama durum böyle devam etmedi. Ekonomideki Gresham Kanunları'nı bilirsiniz: kötü para iyi parayı piyasadan kovar. Aynen öyle oldu. Kötü arkadaşlar (tek gecelikken görüşmeye başladıklarım) iyi arkadaşlarımı (konuşurken sevişmeye başladıklarımı) kovmaya başladılar. Bunun detaylarına girmeyeyim. Özetle tek gecelik arkadaşlarım arkadaşken sevişmeye başladıklarımdan biraz daha güzel diyeyim. Siz anladınız.

Ortam bulanınca olan bana oldu. İki kesime de hem duygusal hem de fiziksel olarak kendimi beğendirmek zorunda kaldım. Beklentiler arttı. Bir nevi pazar rekabeti. Bu durumu tamir için daha fazla spor, daha fazla sosyal medya, daha az iş ve daha az araştırma yapmaya başladım. Bu dönemde narsisizm girdabına tam olarak girdiğime delil olarak çıplak özçekimlerimi (selfie) Instagram'da paylaşmamı gösterebilirim. Özel ve kamu hayatım arasında zaten çok geçirgen olan zar bu dönemde iyice ortadan kalktı. Bunu otantikleşme olarak da algılamak mümkün. Ben sıyırtma olarak algılıyorum. Çünkü güdümleyen şeylerden bir tanesi de beğenilme hırsı olmasa yaptıklarımın sağlıklı olduğunu bile düşünebilirdim.

Çok geveledim lafı. Sadede geleyim. Tek gecelik ilişki ile arkadaşla sevişmeyi karıştırmadığım günlerde sırf kendimi severek ve herkesle farklı nedenlerle sevişerek yaşayıp gidiyordum. Şimdi hak etmeyenler arkadaşım, çirkinler sevgilim olmaya başladı kafam karıştığı için. Bana son darbeyi ise psikologlar birliğinin narsistik davranış bozukluklarını tedavi gerektiren bozukluklardan çıkartması vurdu.

Tıbbın çözüm sağlamadığı soruna ben bir takım arkadaş boşanmaları ile çözüm buldum. Tavsiye ederim. Tüm karıştırdığım ilişkileri boşadım. Yeniden başlamak mümkün. Nasıl mı? Önce kendimizi seviyoruz. Hem de çok. Sonra bizi kendimizi sevdiğimizden daha fazla sevecek insanlar buluyoruz. Biliyorsunuz bu aslında neredeyse imkansız. O nedenle gerçekçi bir hedef koyarak tek gecelik ilişkiler ile arkadaşları karıştırmıyoruz. İkisinin de keyfinin ayrı olduğu bilinci ve zevki ile yaşıyoruz.