Gezi Olayları durulduğundan bu yana, katılanların üçe ayrıldığına tanık oluyoruz:
(1) İlk üç günü de dâhil tüm süreçte destek verenler
(2) İlk üç günü destek verip sonra çekilenler
(3) İlk üç gününden sonra destek vermeye başlayanlar.
 
Bu tasnifi geçerli varsayarsak ben en çok ikinci grup destekçilerden korkarım. Onları düşündüğümde aklıma sıra sıra soru gelir.
 
İlk üç gününde destek verip sonrasında gördüğünüz, tanıklık ettiğiniz veya devamında parçası olmaktan imtina ettiğiniz neyle karşılaştınız?
 
İlk üç günde ortalığı yeteri kadar karıştırdığınızı düşünerek mi sonrasında alanlardan çekildiniz?
 
Bu olayların, toplumun bastırılmış hassasiyetlerini ortaya çıkaracağından bihaber miydiniz?
 
Yoksa dünya tarihinde hatırı sayılır bir saygınlığı olan bu olayları, Muhteremin diktatörlük sevdasına giden yolda seçmenini konsolide edip “bakın, isyan bastırmakta da bir dünya markasıyım” diyebilmesi için tertip etmeye niyetliydiniz de sonra işin rengi mi değişti? Beklediğiniz gibi olmayınca mı terk-î mahal ettiniz?
 
Şiraze, ilk üç günde destek verenlerin çıtasından kaydı da ne oldu?
 
Yapacağım da yapacağım, diyen müteahhit zihniyeti niye iki senedir üç-beş ağaç diye küçümsenen alana dokunamıyor?
 
***
 
Bu ve benzeri sorular zihnime üşüştüğünde, ikinci gruba giren katılımcılar “Gezi’yi ilk üç gün ben de destekledim” deyiverince...
 
“Hah,” diyorum; “ben de onu soracağım. Hangi niyetle oradaydınız?"