60’ta, 1920’lerin devinimini değiştiren bir hükümetle hesaplaştılar. 1980 faciası, 60’takiyle hesaplaşmaydı. 80’le hesaplaşma makyajıyla göreve gelen 2000’lerdeki hükümet, topyekûn hesaplaşmaya göz dikti.
 
Bugün ya da yarın, önünde sonunda AKP de güçten düştüğünde bizi bekleyen en büyük tuzak, hesaplaşma isteği olacak.
 
Nasıl ki öç duygusu insanın yüzüne yansıyıp ömrünü zedeliyorsa, hesaplaşma isteği de bir toplumun köküne kibrit suyu döken duygudur. Devri sabık istekleri, 2002’ye dönüş nidaları boşa dönmüyor! Zaten ayrışan toplun zihnine bir de hesaplaşma fikrini yerleştirirsek kendi sonumuzu iple çeker oluruz.
 
Yandaşımızdan muhalifimize hepimiz biliyoruz ki AKP’nin de faydalı icraatları vardı, oldu. Gün gelip Muhteremin zihniyeti iktidardan düşünce, kendimize soracağımız soruları hazır tutmalıyız. Öç duygusuna yenik düşüp AKP’nin her icraatıyla hesaplaşmaya mı kalkacağız; yoksa yaparken bozduğu şeyleri onarmak, okşarken açtığı yaraları sarmak için sağduyumuza mı sığınacağız?